Nou, het was bij de 3e zo erg dat ik 2x /week fysioth. had.
Verder is deze bevalling een keizersnee geweest en mocht ik de eerste 2 dgn mijn bed niet uit.
Het gevolg was dat toen ik dus uit bed was, ik wel kon staan maar dus niet kon lopen. Ik zat helemaal vast of zo. Samen met een verpleegkundige ben ik achter een looprekje, ik voelde me net een bejaarde, naar het toilet gegaan.
Het ging wel iedere keer beter maar het heeft het herstel wel ernstig belemerd.
Ik heb toen een tijdje met krukken gelopen , weinig trappen gelopen en weer 2x/week fysioth. Toen het wat beter ging en met de fysio ben gestopt heb ik altijd rekening gehouden met trappen lopen. Kinderen naar bed, meteen de wasmand mee etc.
Verder had ik goede en slechte dagen, en ik had het voordeel dat ik niet buitenshuis werk zodat ik mijn eigen tempo kon bepalen.
Opvallend is wel dat als ik ongesteld moest worden dat ik er dan heel erg veel last van had. Er zijn perioden geweest dat ik mijn bekkenband weer pakte, bv. 's-winters als ik mt de kinderen op de slee een eindje in de sneeuw had gelopen. De jongste was toen al 4, maar weg glad en een slee achter je aan trekken ., dus een verkeerde houding, allemaal dingen die niet bevoordelijk zijn.
Ik ben altijd wel positief gebleven en was dolgelukkig met onze 3e kind waar we bewust voor hebben gekozen terwijl ik wist dat ik serieuze klachten zou krijgen. Het is mij dus niet overvallen zeg maar.
Bij de eerste, 10 jaar geleden hoorde je het nog niet zo veel en had ik er minder last van.
Wel is het zo dat ik 3 kinderen nu genoeg vind, wij zouden best een groter gezin willen maar weer zo'n lijdensweg, want dat is het, dat wil ik dus niet meer.
Heb jij nu last dan van je bekken? En ben je zwanger of al bevallen?